Tydzień pierwszy - Poznanie samego siebie - Dzień 7

Przebaczenie

Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty, natchnij mnie. Miłości Boga, pochłoń mnie. Po prawdziwej drodze prowadź mnie, Maryjo, moja Matko, spójrz na mnie, z Jezusem błogosław mnie. Od wszelkiego zła, od wszelkiego złudzenia, od wszelkiego niebezpieczeństwa zachowaj mnie.

Maryjo, Oblubienico Ducha Świętego, wyproś mi łaskę poznania samego siebie, żalu za grzechy i przebaczenia. Amen!

Słowo Boże

„Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.  Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: «Panie, okaż mi swą cierpliwość, a wszystko ci oddam». Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.  Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: «Oddaj, coś winien!» Jego współsługa padł przed nim i prosił go: «Okaż mi swą cierpliwość, a oddam tobie».  On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.  Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwawszy go, rzekł mu: «Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?» I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu” (Mt 18,23–35).

Rozważanie

„I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom” – tak brzmią słowa modlitwy Ojcze Nasz, której nauczył nas sam Jezus, a która jest jedną z najbardziej znanych modlitw chrześcijańskich. W tej modlitwie prosimy Boga o przebaczenie naszych grzechów i o pomoc w unikaniu pokus. Ale co to znaczy „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom"? Czym jest przebaczenie i jak możemy je praktykować w naszym codziennym życiu?

Przebaczenie to temat, który jest ważny zarówno dla naszego duchowego, jak i emocjonalnego zdrowia. To akceptacja faktu, że ktoś nas zranił lub skrzywdził, a także wybaczenie i zrezygnowanie z urazy i gniewu. To może być trudne, szczególnie gdy ktoś nas zrani bardzo głęboko, ale przebaczenie jest kluczowym elementem w życiu wiarą. Wybaczyć to znaczy zrezygnować z urazy i gniewu wobec kogoś, kto nas zranił lub skrzywdził. To decyzja o odstąpieniu od dalszego cierpienia i rozpamiętywania tego faktu. Przebaczenie to proces, który może trwać długo i wymagać pewnego wysiłku, w zależności od tego, w jaki sposób zostaliśmy zranieni i jak podejmujemy współpracę z łaską Bożą. Poprzez wybaczenie możemy zacząć budować lepszą i bardziej zdrową relację z Bogiem, z samym sobą i z innymi ludźmi. Przebaczenie jest również kluczem do uwolnienia się od bólu i uraz z przeszłości. Może być trudne, ale przebaczenie innym pomaga nam uwolnić się od ciężaru gniewu i złości, które mogą nas zranić i zatruwać nasze relacje. Przebaczenie innym również pomaga nam uwolnić się od wpływu, jak trudne sytuacje z naszej przeszłości mogą mieć nad naszymi emocjami.

Czasami dzieje się tak, że myślimy, że nie jesteśmy w stanie wybaczyć. Wtedy nasze uczucia mogą być tak silne, że trudno nam zrezygnować z urazy i gniewu. Możemy czuć się zranieni i oszukani, a wybaczenie może wydawać się niemożliwe. W takiej sytuacji potrzebujemy się udać do samego źródła. Źródłem przebaczenia jest Serce Jezusa, który z miłości woła z krzyża: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Rzeczywiście gdybyśmy byli świadomi, jak bardzo ranimy Boga, innych i siebie, nie popełnialibyśmy grzechów. Pierwszym krokiem w drodze przebaczenia jest poproszenie Ducha Świętego, by sam przypomniał mi, jak wiele Bóg mi przebaczył. Wtedy sam mogę przebaczyć według tego, co mi przebaczono, bo „Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ, bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje” (Łk 4,47). Potem dopiero ja przebaczam, bo Chrystus mi przebaczył. Nie kocham już wyłącznie moją ludzką, ułomną miłością, ale pozwalam Jezusowi, by to Jego miłość płynęła przez moje serce. Ono staje się kanałem łaski. Konieczność przebaczenia wypływa z uznania dwóch kwestii: grzeszności ludzkiej i miłości Bożej, która jest większa niż ludzki grzech. Egoizm jest naszą chorobą, która skłania nas do tego, by myśleć o sobie samym, by przetrwać, chronić siebie, nawet jeśli trzeba będzie kogoś zaatakować. Zrozumienie tej choroby pozwala nazwać w prawdzie stan swojej duszy. Historia zbawienia to historia Boga, który przebacza grzesznemu człowiekowi. Bóg, który jest miłością, nie może inaczej reagować na człowieka, gdy ten uznaje prawdę o swoim grzechu, bo Bóg ma upodobanie w prawdzie.

Zrozumienie kluczowej roli przebaczenia w naszym życiu, a także tego, dlaczego tak wiele od niego zależy, pozwala nam poznać kolejną przestrzeń w której Bóg zaprasza nas do zwyciężania siebie. Potrzeba przebaczenia pokazuje nam prawdę o nas samych – nie potrafimy kochać, dlatego się ranimy. Ułomność w okazywaniu miłości obnaża mój egoizm. Egoista kocha siebie, swój punkt widzenia, swoje wyobrażenia o różnych sytuacjach, a to jest raniące. Są sytuacje, w których inni nas ranią, ale są też takie sytuacje, w których my ranimy innych. Z powodu bólu tych zranień potrzebujemy przebaczenia. Przez całe życie będziemy narażeni na sytuacje zranień, ponieważ one są wszędzie tam, gdzie są relacje z ludźmi, dlatego ważne jest to, żebyśmy dobrze rozumieli ten temat i żyli według tego, o czym mówi Bóg. W Ewangelii według św. Mateusza Jezus mówi: „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień” (Mt 6,14–15). Jest to jasny nakaz, abyśmy przebaczali innym tak, jak Bóg przebaczył nam.

Przebaczenie nie jest zapomnieniem wyrządzonej krzywdy ani nie oznacza zaprzeczenia faktom i nie polega na negacji zła. Nie jest również udawaniem, że nic się nie stało. Czasami ktoś mówi, że czuje, że nie może wybaczyć – jednak przebaczenie nie jest uczuciem, a decyzją woli, którą się podejmuje, pomimo odczuć. Lepiej wtedy takiej osobie zadać pytania: Czy chcesz dobra dla tego człowieka? Czy jesteś w stanie modlić się o błogosławieństwo Boże dla niego? Jeśli tak, to możesz wybaczyć.

W końcu przebaczenie jest wyrazem naszej wiary w Boga, który jest Miłością. Przebaczając innym, pokazujemy, że ufamy Bogu i Jego zdolności do zmiany serc i odbudowy relacji. Przebaczenie jest również aktem miłości do innych, ponieważ pozwala im otrzymać wolność i uwolnienie od ciężaru grzechu. Przebaczenie jest darem, ponieważ uwalnia nas od bólu i urazu z przeszłości. Kiedy przebaczamy innym, uwalniamy się od ciężaru gniewu i złości, które mogą nas zranić i zatruwać nasze relacje. Wybaczając, nie pozwalamy, aby nasza przeszłość negatywnie wpływała na nasze życie. Otwieramy się wtedy na pokój i radość.

Przebaczenie ma bezpośredni związek z walką z egoizmem, ponieważ odrywa nas od skupienia na sobie. Egoizm skupia nas na sobie i swoich własnych potrzebach, co może prowadzić do zamknięcia się w swoich zranieniach, braku otwarcia na innych, a szczególnie na Boga.

Czasami może być również tak, że trudno nam przebaczyć sobie. Nieustannie wracamy do oskarżania się, nosimy żal do siebie samych o to, jak mogliśmy tak się zachować. Jesteśmy jak Piotr apostoł podczas spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym. Nasz Pan przebaczył Piotrowi grzech zdrady. Bóg wie jak wielki ciężar oskarżeń nosimy i kiedy nam przebacza to również chce, żebyśmy i my sobie przebaczyli dlatego, że On nam przebaczył.

W przebaczeniu chodzi o moje własne serce – o to, by żal nie niszczył mnie wewnętrznie. Czym innym jest pojednanie, które dotyczy już relacji. W przebaczeniu chodzi bardziej o to, co się dzieje we mnie, a w pojednaniu o to, co się dzieje w relacji. Czasami przebaczenie staje się faktem, ale pojednanie jeszcze nie jest możliwe, dlatego potrzeba wytrwałej modlitwy, aby Bóg mógł swoją łaską doprowadzić ten proces do końca.

Przebaczenie Maryi – Ona podczas cierpienia Chrystusa, w czasie Jego męki, drogi krzyżowej i śmierci na krzyżu patrzyła na całe zło, które dotykało Jej ukochanego syna. Ona patrząc na całe to zło, jednoczy się z wołaniem Syna z krzyża: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą co czynią” (Łk 23,34). W osobie Jana przyjmuje do swojego serca wszystkich, którzy są zagubieni wobec ogromu zła i cierpienia – Jej Serce staje się domem.

Walka, przeciwstawienia się złu – na czym polega ? – na tym, aby z Bożą pomocą przebaczyć wszelkie zło, nie rozpamiętywać go i nie koncentrować się na nim.

Zapoznaj się z planem modlitwy przebaczenia i wynagrodzenia. Zaplanuj sobie dzień na tę modlitwę w domu lub przed Najświętszym Sakramentem. Możesz też modlić się nią przez kilka dni.

Modlitwa przebaczenia i wynagrodzenia

Proszę Cię teraz, Maryjo, Oblubienico Ducha Świętego, abyś wzięła moje serce w swoje dłonie i zaniosła słowa tej modlitwy Sercu Pana Jezusa.

Uwielbienie Boga Ojca za życie i spotkanych ludzi 

Na początku podziękuję z głębi serca Bogu Ojcu za swoje życie, za to, że jestem, za to, że On pragnął, abym był, oddał swoje życie za mnie, za moje grzechy. Podziękuję za to, że dał mi swoją Matkę Maryję, za to, że mnie bardzo kocha i że będę żył na wieczność. Moje życie, moja wieczność to Jego dar dla mnie. W dotychczasowym życiu spotkałem wiele osób. Podziękuję Bogu Ojcu za każdą z nich. Na początku za moich rodziców, później za całą rodzinę, przyjaciół, za wszystkie osoby, które Bóg postawił na drodze mojego życia. 

Prośba do Ducha Świętego o światło, abym w prawdzie zobaczyć swoje życie 

Poproszę Ducha Świętego o światło, aby z Jego pomocą zobaczyć wszystko, czego doświadczyłem w moim życiu, tak jak widzi to Bóg. Zarówno te trudne sytuacje, które spowodowały różnego rodzaju wydarzenia lub inne osoby, jak i te, w których ja zraniłem, uraziłem kogoś, nie postępując z miłością. Mogę wszystko, co będzie pokazywał mi Duch Święty spisać na kartce. Pozostanę w skupieniu na modlitwie, nieustannie prosząc Ducha Świętego i Matkę Bożą o dar zobaczenia prawdy, wejścia w głąb mojego serca, w głąb księgi mojego życia. 

Zanurzenie w Krwi Chrystusa osób i sytuacji, które poznałem na modlitwie

Każdą osobę i sytuację, każde doświadczenie, które pokazał mi Duch Święty, na modlitwie przebaczenia zanurzę w Krwi Chrystusa, mówiąc: 

Zanurzam  (imię, sytuację, doświadczenie) … w Boskiej Krwi Chrystusa. Amen! 

Prośba, aby Maryja wyprosiła mi łaskę przebaczenia mocą Jej współcierpienia z Chrystusem oraz wynagrodzenia za moje winy wobec innych ludzi

Dla każdej osoby, przez którą zostałem zraniony, będę wypraszać przez Maryję łaskę przebaczenia, mówiąc: Maryjo, mocą Twojego współcierpienia z Chrystusem, wyproś mi łaskę przebaczenia dla (imię) … Panie Jezu przez Maryję w imię Twoje przebaczam i błogosławię! Amen!

Dla każdej osoby, którą ja zraniłem, będę prosił Maryję o łaskę wynagrodzenia, mówiąc: Maryjo, mocą Twojego współcierpienia z Chrystusem, wyproś łaskę wynagrodzenia dla (imię) … Panie Jezu przez Maryję w imię Twoje przepraszam i błogosławię! Amen!

Oddanie Maryi tego, czego nie umiem sam sobie przebaczyć

Bóg przebacza nam wszystko, grzechy wyznane w sakramencie pokuty wymazuje bezpowrotnie, ale człowiek sam sobie często nie może darować swoich słabości i upadków. Maryjo, oddaję Ci … Amen!

Uwielbienie Trójcy Przenajświętszej za nowe życie mocą błogosławieństwa i miłości

Na końcu uwielbię i podziękuję z głębi serca Bogu Ojcu, Synowi Bożemu i Duchowi Świętemu za wszystko, czego dokonali i dokonują w moim życiu, w moim sercu. Podziękuję za nowe życie. Poproszę, aby Maryja uczyła mnie miłości i nieustannego błogosławieństwo. 

Każdemu spotkanemu w moim życiu człowiekowi: Boże w Trójcy Świętej błogosław. Amen!

Ta modlitwa może być też dobrym przygotowaniem do sakramentu pokuty.

Lektura duchowa

„Któż jednak zdoła wytłumaczyć łagodność Jezusa względem biednych grzeszników? Z jaką to słodyczą potraktował Magdalenę-grzesznicę; z jaką łagodnością słodką nawrócił Samarytankę, z jakim miłosierdziem kobiecie cudzołożnej przebaczył; z jaką miłością jadł z jawnymi grzesznikami, ażby ich pozyskać! Czyż nieprzyjaciele nie wykorzystywali Jego wielkiej słodyczy, by Go prześladować, mówiąc, iż w swej łagodności przekracza On prawo Mojżesza i – żeby Go znieważyć – zwąc Go przyjacielem grzeszników i celników? Z jaką dobrocią i pokorą starał się On zdobyć serce chcącego Go zdradzić Judasza, umywając mu nogi i nazywając go swoim przyjacielem! Z jaką miłością wreszcie prosił On Boga, swojego Ojca, o przebaczenie dla katów, usprawiedliwiając ich nieświadomością!”

św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, Miłość Mądrości Przedwiecznej, 125

„Człowiek cierpliwy przechodzi tu wielki i zbawienny czyściec: gdy doznając zniewag bardziej boleje nad cudzą złością niż nad własną krzywdą; gdy za przeciwników swoich chętnie się modli i z serca przebacza winy; gdy nie ociąga się prosić innych o przebaczenie i łatwiej się lituje, niż gniewa; gdy często sam siebie przezwycięża, a ciało swe usiłuje poddać zupełnie duchowi. Lepiej jest oczyszczać się z grzechów i wad się pozbywać, niż zachowywać je do przyszłego oczyszczenia. Zaprawdę, zwodzimy siebie samych przez nieuporządkowaną miłość, jaką żywimy dla ciała”.

Tomasz à Kempis, O naśladowaniu Chrystusa, 1,24,2

Zadanie

Poproszę Ducha Świętego o dar przebaczenie wszystkim osobom, które mnie zraniły, oraz o dar wynagrodzenia dla wszystkich osób, które ja zraniłem.

Modlitwa zawierzenia

Jestem cały Twój i wszystko, co mam, jest Twoją własnością, umiłowany Jezu, przez Maryję, Twoją świętą Matkę. Amen!