Dzień piaty: Nauczyciel prawdziwego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny i duchowości ofiarowania się Jezusowi przez ręce Maryi

Św. Ludwik już od dzieciństwa w swojej modlitwie, z prostotą i mocą swojego czułego serca, z dziecięcym zaufaniem otwierał swoje serce przed Maryją, Matką, którą nam dał Jezus. Blain, przyjaciel św. Ludwika, napisał: „Wszyscy wiedzą, że on Maryję nazywał swoją dobra Matką, ale nie wszyscy wiedzą, że już od swojego dzieciństwa do Niej się uciekał z dziecinną prostotą, ofiarując jej wszystkie swoje potrzeby, tak czasowe, jak i duchowe. Kiedy stawał przed Maryjnym obrazem, zachowywał się, jakby nikogo już nie było obok niego. Do Niej się uciekał z wielkim zaufaniem i był pewny, że zostanie wysłuchany. Nigdy nie tracił pokoju, nie wątpił. Według niego wszystko już było załatwione, kiedy modlił się do swojej dobrej Matki”. W nabożeństwie i poświęceniu się Maryi św. Ludwik trwał całe swoje życie i tego nauczał innych. Fundament nabożeństwa do Maryi odnalazł w Ewangelii i woli Jezusa. Jezus pragnął ukierunkować duchową drogę swoich uczniów tak, żeby wcześniej czy później spotkali się z Maryją i obrali Ją za swoja Matkę. Maryja jest Jezusowym darem dla uczniów, który trzeba zaakceptować w swoim duchowym życiu. Św. Ludwik przyjął ten dar i polecił go innym: „Wolę raczej umrzeć aniżeli żyć, nie należąc całkowicie do Maryi. Po tysiąckroć uznałem Ją za całe moje dobro, jak święty Jan Ewangelista u stóp Krzyża” (TM n.66). „O, jakże szczęśliwy jest człowiek, co wszystko oddał Maryi, który się Maryi ze wszystkim i we wszystkim powierza i dla Niej zatraca. Całkowicie należy on już do Maryi, a Maryja do niego. Śmiało może on mówić z umiłowanym uczniem: Wziąłem Ją za całe moje dobro” (TPN n.179). Według św. Ludwika, poświęcenie się Jezusowi przez Maryję jest doskonałym odnowieniem chrzcielnych przyrzeczeń. Poleca on także, aby każdy chrześcijanin całkowicie poświęcił się Maryi, aby całkowicie był Jezusowym. To poświęcenie odwołuje się bezpośrednio do chrzcielnych przyrzeczeń i świadomego zaakceptowania obowiązków chrześcijańskiego życia i prowadzi osobę do wzrastania w wierze. Maryja, która zawsze była wierna Bogu, pomaga na tej drodze duszy, która się Jej poświęca. Montfort pisze: „Cała nasza doskonałość polega na tym, by upodobnić się do Jezusa Chrystusa, zjednoczyć się z Nim i Jemu się poświęcić, dlatego najdoskonalszym nabożeństwem jest bezsprzecznie to, które najwierniej upodobnia nas do Jezusa, najściślej z Nim jednoczy i poświęca nas wyłącznie Jemu. A ponieważ ze wszystkich ludzi najbardziej podobna do Jezusa jest Najświętsza Maryja Panna, stąd wynika, że spośród wszystkich innych nabożeństw, nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny najbardziej jednoczy z Panem Jezusem duszę naszą i sprawia, że staje się Jemu najbardziej podobna. Im bardziej dusza poświęcona jest Maryi, tym bliższa jest Panu Jezusowi. I dlatego doskonałe poświęcenie się Panu Jezusowi to nic innego, jak doskonałe i całkowite poświęcenie się Najświętszej Dziewicy. I takie właśnie jest nabożeństwo, które głoszę i które w istocie swej stanowi tylko doskonałe odnowienie ślubów i przyrzeczeń złożonych na Chrzcie św.” (TPN n.120).

Modlitwa: Panie Boże nasz, Ty udzieliłeś św. Ludwikowi łaski prawdziwego nabożeństwa do Najświętszej Maryi i uczyniłeś go nauczycielem poświęcenia się Jezusowi przez Maryję. Przez jego wstawiennictwo udziel nam łaski, abyśmy  byli formowani przez Najświętszą Maryję Pannę i żyli prawdziwym życiem chrześcijanina. Prosimy Cię także o łaskę…(intencja, za którą się modlimy). Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.

Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu, Litania do św. Ludwika de Montfort.

żródło: http://www.montfortanie.pl/aktualnosci/45-nowenna-do-sw-ludwika.html